Ieder z’n eigen instrument

Wat een bijzondere zaterdagochtend was het bij de jaaropleiding ‘Verlieskunde’ van Stéphanie Beijnes in het monumentale gebouw Lijm & Cultuur in Delft – mijn geboortestad, de plek waar mijn verhaal begint.

Stefanie en ik ontmoetten elkaar bij MKB Rotterdam Rijnmond, en nodigde mij uit om een lezing en workshop te geven, met als rode draad: “Zo binnen, zo buiten”. Haar programma begeleidt hulpverleners naar meer verdieping, vanuit het principe: “Jezelf als instrument”. Haar programma begeleidt hulpverleners naar meer verdieping, vanuit het principe: “Jezelf als instrument”.

Na 46 jaar ontdekte ik plotseling dat ik een (half) Turkse vrouw was. Alles wat ik dacht te weten over mezelf, bleek niet te kloppen. Ik moest mezelf opnieuw uitvinden. In mijn lezingen deel ik inzichten over identiteit, transformatie en hoe we culturele verschillen kunnen overbruggen.

Dank aan alle deelnemers. Wat een scherpe observaties, aandacht en wilskracht om écht met jezelf aan de slag te gaan. Niet ervoor weg te lopen, maar er middenin te gaan staan.

Het mooiste aan jezelf als instrument? Het werkt niet altijd zoals je verwacht, maar het brengt wel altijd beweging.